Egypte was een aantal jaren geleden veel in het nieuws. Het was er onrustig door een opstand van het volk. Egypte heeft eerder een grote opstand meegemaakt. Het was in de tijd van de Bijbel. Maar toen kwamen niet de mensen in opstand. De Here God greep zelf in en bevrijdde zijn volk.

Het gebeurt in een tijd dat Israël al 400 jaar in Egypte woont. In de tijd van Jozef waren ze in de mooie provincie Gosen komen wonen. Israël leeft in vrijheid en blijft de Here dienen. Maar dan komt er een nieuwe farao aan de macht.

Deze nieuwe farao is bang voor de Israëlieten. Toen Jozefs familie in Egypte kwam wonen, waren ze met 70 mensen. Maar 400 jaar later bestaat het volk uit vele duizenden mensen. Het is een enorm volk geworden. De farao denkt: “Ik moet voorkomen dat het volk tegen Egypte in opstand komt. Het volk Israël mag niet groter worden.” Hij komt met een wreed plan.

De farao doet iets wat de president van Egypte ook heeft gedaan. Hij begint het volk te onderdrukken. De Israëlieten worden tot slaven gemaakt. Hij zet ze hard aan het werk om de steden Pitom en Raämses te bouwen. In de brandende zon moeten ze stenen bakken. Ze worden hard aangepakt. Zo hebben ze geen tijd om aan een opstand te denken.

Daarnaast wil de farao de jongetjes van Israël doden meteen nadat ze geboren zijn. Maar de vroedvrouwen luisteren niet naar de farao. Het volk Israël blijft groeien. Daarom moeten de pasgeboren jongens in de rivier de Nijl gegooid worden. Daar zullen ze verdrinken of opgegeten worden door krokodillen. Veel Israëlieten werken daar niet aan mee. Ze verstoppen hun kinderen.

Dan doen de Israëlieten iets belangrijks. Ze bidden tot de Here God. Gelukkig wil de Here hen helpen. Hij stuurt Mozes.