Op reis
Water uit de rots
Het volk Israël is op reis. Stap voor stap trekken ze verder door de woestijn. Maar hun tocht is geen pretje. De temperaturen zijn heel hoog. En dan begint het eten en drinken ook nog eens op te raken. De Israëlieten worden opnieuw kwaad op Mozes. “Wil je ons soms van de dorst laten sterven?”
Mozes krijgt de volle laag. Hij is zelfs bang dat het volk hem zal stenigen. Wat moet hij met die schreeuwende mensen beginnen? Mozes wordt er moedeloos van.
Maar dan spreekt de Here tegen hem. “Ga samen met een aantal oudsten voor het volk uit. Neem je staf mee. Ik zal je opwachten op de rots bij de berg Horeb. Als je met je staf op de rots slaat, zal er water uit stromen. Zo zal het volk te drinken krijgen.”
Mozes doet zoals de Here hem vraagt. Hij slaat hard met zijn staf op de rots. En opeens komt er water uit de kurkdroge rots. Er ontstaat een klein riviertje. Mensen rennen er naar toe. Ze vullen hun waterkruiken en drinken. Plotseling zijn ze hun kwaadheid vergeten. God heeft hen te drinken gegeven!
Mopperen. Dat is iets wat de Israëlieten goed konden. Maar zeg eens eerlijk. Ben jij soms ook niet echt een mopperpot? “Hè, moet ik weer naar school.” “Bah, het regent.” Ikzelf vind mopperen in ieder geval niet zo moeilijk. Maar wat is het toch lastig om dankbaar te zijn voor alles wat God jou en mij geeft…