Koning Achab loopt buiten door de tuin van zijn paleis. Het is een heel grote en prachtige tuin. Toch is Achab er niet helemaal tevreden mee. Hij wil meer. Hij wil zijn tuin uitbreiden met een moestuin.

Achab gaat daarom op bezoek bij zijn buurman Nabot. Nabot is een wijnboer. Zijn wijngaard grenst aan Achabs tuin. Achab zegt: “Geef mij je wijngaard. Hij ligt naast mijn paleis. Ik kan hem goed gebruiken om er groente te verbouwen. Ik zal je er een betere wijngaard voor teruggeven. Of heb je liever geld?”

Maar Nabot denkt er niet over. “Ik mag de grond die ik van mijn ouders heb geërfd niet aan u geven. Mijn familie heeft dit stukje land van de Here gekregen.” Achab is diep teleurgesteld. Wat doet die Nabot moeilijk! Achab gaat terug naar zijn paleis. Daar valt hij als een verdrietig kind op zijn bed, met het gezicht naar de muur. Achab wil niet meer eten.

Wanneer zijn vrouw Izebel thuiskomt, vraagt ze wat er aan de hand is. Achab vertelt het. Izebel zegt: “Ben jij nou de koning van Israël? Sta op en eet, dat zal je goed doen. Ik zal er voor zorgen dat je de wijngaard van Nabot krijgt.” Izebel is een hele slechte vrouw. Zij verstuurt brieven waarin staat dat Nabot hele erge dingen heeft gedaan. Nabot wordt veroordeeld en gestenigd. Achab krijgt zijn moestuintje, maar dan wel voor een heel hoge prijs.

Koning Achab woonde eigenlijk in Samaria, de hoofdstad van Israël. Maar in de zomer ging hij naar Jizreël. Daar stond zijn zomerpaleis. Je zou het een soort vakantie kunnen noemen. De omgeving van Jizreël was rustig en prachtig. Bovendien is de grond er heel vruchtbaar. Heel goed geschikt voor een tuin of een wijngaard dus.